..........Op zekere dag vond Bagheera, de zwarte panter, een drijvend mandje op de rivier. Daarin lag een klein mensenkind onophoudelijk te huilen. Bagheera herinnerde zich dat wolvin, die in de buurt woonde, pas een nest welpen had geworpen. Ze pakte het mandje met het vondelingetje van de rivier en zette het mandje voor de ingang van hun hol. Moeder wolf en haar welpjes kwamen naar buiten toen ze het gehuil van het mensenjong hoorden. Toen de baby hen zag, stopte hij met huilen en toverde een glimlach op zijn lippen. Het mensenkind had een thuis gevonden. Er gingen tien jaar voorbij. Mowgli groeide samen met zijn wolvenbroertjes op tot een gezond en sterk jongetje. Hij was zonder problemen opgenomen in de kudde wolven. Maar op een nacht riep Akela, de leider, alle wolven bij zich. ‘Het mensenkind moet hier weg’, sprak de oude wolf ernstig. ‘Shere Khan, de tijger is teruggekomen.’